Energetyka od wielu lat pozostaje w głównej sferze zainteresowań Unii Europejskiej. Wspólnota traktuje ten obszar jako przyszłość dla mieszkańców naszego kontynentu, ale również całego świata. Dlatego właśnie wykorzystanie energii odnawialnej to środek do osiągnięcia najważniejszych celów, takich jak np. uniezależnienie się od węgla.

Sektor energetyczny obejmuje produkcję energii elektrycznej, ciepłownictwo i transport – wszystko to niezbędne do codziennego życia. Zwiększenie udziału energii ze źródeł odnawialnych jest kluczem do ograniczenia emisji w sektorze energetycznym i osiągnięcia ambitnego celu UE na 2050 r., jakim jest neutralność klimatyczna. Ten punkt jest już zresztą coraz bardziej obecny w przedwyborczych zapowiedziach polityków. Transformacja klimatyczna jest już faktem i choć jeszcze niektórzy tego nie rozumieją, dokonuje się. Nasze dzisiejsze proklimatyczne działania będą procentowały przyszłym pokoleniom, dlatego ważne jest, aby już teraz kłaść nacisk na świadomość cywilizacyjną w zakresie ochrony klimatu i wypracowania ekologicznych nawyków.

Unijne cele wykorzystania OZE

Ponad 20% energii zużywanej w UE pochodzi z OZE. To ponad dwukrotny wzrost of 2004 roku. Obecnie Wspólnota postawiła sobie za cel zwiększenie tego zużycia na poziomie 32% do 2030 r., a plany te ulegają ciągłym modyfikacja w miarę pojawiania się kolejnych innowacyjnych rozwiązań. We wrześniu 2022 r. Parlament zażądał zwiększenia celu na 2030 r. do 45%.

Przełom w sprawie elektrowni OZE po agresji Rosji na Ukrainę

W lutym 2022 roku Rosja zaatakowała Ukrainę zmieniając tym samym dotychczasowy porządek gospodarczy, ekonomiczny i polityczny. Większość krajów Europy potępiła tę agresję i tym samym znalazły się w kłopotliwej sytuacji z powodu znacznego uzależnienia Unii Europejskiej od rosyjskich paliw kopalnych. Ceny energii poszybowały drastycznie w górę, co przyspieszyło również przeznaczenie dodatkowych środków wspólnotowych na wzrost udziału OZE wcześniej niż w 2030 roku.

Posłowie wezwali do przyspieszenia wydawania pozwoleń na nowe lub adaptowane elektrownie OZE, w tym panele słoneczne i turbiny wiatrowe, a każdy kraj UE powinien również wykazać swoją zdolność do szybszego instalowania OZE. Wszystkie te czynności maja przyspieszyć proces uniezależnienia się od Rosji pod każdym względem.

Czy odnawialny wodór to przyszłość UE?

Kiedy wodór jest wykorzystywany jako źródło energii, nie emituje gazów cieplarnianych, co oznacza, że może pomóc w odejściu od węgla w sektorach, w których trudno jest zmniejszyć emisje CO2. Szacuje się, że do 2050 r. wodór mógłby zaspokoić 20-50% zapotrzebowania UE na energię w transporcie i 5-20% w przemyśle.

Najkorzystniejszym rozwiązaniem jest wytwarzanie wodoru z OZE i wycofanie tego surowca wytwarzanego przy pomocy paliw kopalnych. W swoich planach aktualizacji unijnych przepisów dotyczących OZE posłowie do PE opowiadają się za zwiększeniem wykorzystania wodoru wraz z prostszym systemem gwarantowania jego pochodzenia.

Wspieranie morskiej energii odnawialnej

Obecnie wiatr jest jedynym odnawialnym źródłem energii na morzu wykorzystywanym na skalę komercyjną. Na stole lezą także inne propozycje, a decydenci unijni w dalszym ciągu analizują dodatkowe scenariusze. Ważne jest to, że procedury już nie ślimacza się w zakamarku brukselskich biur, ale temat OZE stanowi temat w otwartej dyskusji panelowej. Wspólnota rozważa również inne źródła takie jak energia pływów i fal, pływające elektrownie słoneczne i glony do produkcji biopaliw.

Paliwa alternatywne

Przejście na pojazdy zeroemisyjne musi iść w parze z rozwinięciem kompleksowej infrastruktury stacji ładowania i tankowania. Transport drogowy generuje około 1/5 emisji dwutlenku węgla na terenie Unii Europejskiej, która planuje zastąpienie paliw kopalnych zasobami odnawialnymi i niskoemisyjnymi. Paliwa odnawialne to np. paliwa i biopaliwa z biomasy, paliwa syntetyczne i parafinowe, w tym amoniak, produkowane z energii odnawialnej.

Posłowie chcą, aby do 2026 r. przy głównych drogach UE strefy ładowania dla samochodów elektrycznych były dostępne co najmniej co 60 km, a do 2026 r. co 60 km również miejsca ładowania samochodów ciężarowych i autobusów.

Finansowanie zielonej infrastruktury energetycznej jako główny cel klimatyczny UE

Kraje członkowskie Unii Europejskiej nieustannie dążą do wypracowania rozwiązań i kompromisów w zakresie poprawy polityki klimatycznej. Dużym utrudnieniem w komunikacji jest nierównomierna świadomość wszystkich krajów unijnych i wyraźny opór tych, w których konserwatywne rządy traktują problemy klimatyczne jako kwestie drugiej kategorii.

Zmieniające się przepisy dot. finansowania transgranicznych projektów infrastruktury energetycznej mają stopniowo wycofać unijne finansowanie projektów związanych z gazem ziemnym i przekierować pieniądze na infrastrukturę wodorową oraz wychwytywanie i składowanie dwutlenku węgla.

Wszystkie nowe projekty infrastrukturalne mają za zadanie przyczynić się do realizacji unijnych celów klimatycznych na lata 2030 i 2050.